طلوع زندگی

خیلی وقته نوشتن یادم رفته یعنی مینویسما اما اونی که باید بشه نمیشه خوب نمیشه حسم و ارضا نمیکنه خالی نمیشم همش تو خودم میریزمگاهی شبا تو ذهنم یه متن خیلی خیلی طولانی میاد اما چه فایده وقتی که میخوام بنویسمش همش فراموشم میشه خلاصه کلام اینکه دلم  تنگ شده برای اولا که تا قلمو بر میداشتم ذهنم تخلیه میشد و باز میشد از همه چیز اما حالا چی نمیگم الان نمیشها نه اما مثل قبل حس خوب  نمیاد سراغم  طلوع زندگی...

ادم دلشو به چی خوش کنه 

به ادمایی که همشون یه روزی میرن

 به وسایلس که  یجوری از بین میرن

 یا  حیوونایی که یا میمیرن یا اونا هم میرن

کل این دنیا موندنی نیس

 برای  چی انقدر داریم خودمونو خسته میکنیم 

کاشکی ادما بزرگ که میشدن

 روحشون بچه میموند

 روح که بچه بمونه   دنیا رنگی تر میشه

زندگی قشنگ تر میشه

ادم کلا وابسته نمیشه

راحت تر میتونه کنار بیاد

هعی چه میشه کرد  دنیا هیچ وقت مطابق میل ما نیست 

طلوع زندگی...